Mudança Climática e a Conformidade da Turquia com o Acordo Verde Europeu
DOI:
https://doi.org/10.37497/sdgs.v4igoals.20Palavras-chave:
Mudança Climática, , Acordo Verde, , Turquia, , Neutralidade de Carbono, , Política Ambiental da UEResumo
Objetivo: O objetivo deste estudo é analisar o alinhamento da Turquia com o Acordo Verde da União Europeia e as estratégias de mudança climática, avaliando as oportunidades e desafios para a transição da Turquia para uma economia neutra em carbono até 2050.
Método: Esta pesquisa utiliza a análise SWOT (Forças, Fraquezas, Oportunidades e Ameaças) para avaliar a posição da Turquia em relação aos esforços de mitigação das mudanças climáticas, com foco na conformidade com o Acordo Verde Europeu e outros acordos climáticos internacionais, como o Acordo de Paris.
Resultados: A análise identifica forças significativas, como o potencial da Turquia para adotar modelos de crescimento sem carbono e os benefícios de alinhar-se às políticas ambientais da UE. No entanto, fraquezas como a conscientização pública insuficiente e limitações financeiras dificultam o progresso. As oportunidades incluem o aumento do comércio com a UE e a proteção ambiental aprimorada, enquanto as ameaças incluem possíveis conflitos entre prioridades econômicas e metas climáticas, além da resistência social à mudança rápida.
Conclusões: A Turquia tem um potencial considerável para se beneficiar da adoção do Acordo Verde Europeu, mas o sucesso dependerá da melhoria da conscientização pública, da infraestrutura e do apoio financeiro. A cooperação reforçada com a UE e ajustes nas políticas serão cruciais para atingir as metas de desenvolvimento sustentável e uma economia neutra em carbono até 2050.
Referências
Albayrak, A., Atasayan Ö., 2015. Yerel düzeyde iklim değişikliği farkındalığı analizi / Gebze Örneği., Second International Sustainable Buildings Symposium, 685 – 693
Andrews, K., J. Bower, C. R. Christensen, R. Hamermesh, and M. E. Porter. (1986). Business Policy: Text and Cases. 6 Homewood, IL: Richard D. Irwin.
Arıkan, Y., 2006, “Birleşmiş Milletler İklim Değişikliği Çerçeve Sözleşmesi ve Kyoto Protokolü Metinler ve Temel Bilgiler”, REC Türkiye, Ankara, (https://rec.org.tr/wp- content/uploads/2016/11/iklimkyoto1.pdf).
Avrupa Komisyonu. (2019). A European Green Deal: Striving to be the First Climate-Neutral Continent. European Commission, https://ec.europa.eu/info/strategy/priorities-2019- 2024/european-green-deal_en#policy-areas (Erişim tarihi: 13/05/2021)
Avrupa Komisyonu. (2019). A European Green Deal: Striving to be the First Climate-Neutral Continent. European Commission, https://ec.europa.eu/info/strategy/priorities-2019- 2024/european-green-deal_en#policy-areas (Erişim tarihi: 13/05/2021)
Avrupa Parlamentosu. (2020). EU Parliament News. European Parliament, https://www.europarl.europa.eu/news/en/headlines/society/20200109STO69927/europ es-one-trillion-climate-finance-plan (Erişim tarihi: 14/05/2021)
Aydın, A. H., Çamur Ö., 2017, “Avrupa Birliği Çevre Politikaları ve Çevre Eylem Programları Üzerine Bir İnceleme”, Bingöl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Yıl: 7, Cilt: 7, Sayı: 13, Bingöl.
Çokgezen, J., 2007. Avrupa Birliği Çevre Politikası ve Türkiye, Marmara Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, Cilt XXIII, Sayı 2., İstanbul.
Cook, J. vd. “Quantifying the consensus ob anthropogenic global warming in the scientific literature”, Environmental Research Letters, 8: 1-7 (2013).
Engin, I., 2019. İklim Değişikliği ile Mücadelede Mali Politikalar, Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Maliye Anabilim Dalı Yüksel Lisans Tezi., Balıkesir.
Güldoğan, E., 2010. Avrupa Birliği Emisyon Ticareti Sisteminin Ekonomik ve Yönetimsel Sorunları., 2. Türkiye İklim Değişikliği Kongresi, TİKDEK 2010., İstanbul.
IPCC, 2001. Third Assessment Report: Climate Change 2001 (TAR), UNEPWMO, http://www.ipcc.ch.
Kaypak, Ş., 2013. Çevre Sorunlarının Çözümünde Küresel Çevre Politikalarının Önemi. Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı: 31. ss. 17-34. Muğla.
Kılıç, Selim. 2001. Uluslararası Çevre Hukukunun Gelişimi Üzerine Bir İnceleme. Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, Cilt: 2, Sayı: 2. ss. 131-149.
MacCracken, M. C., “Global Warming: A Science Overview”, Global Warming and Energy Policy, Kluwer Academic/Plenum Publishers, 151- 159, New York (2001).
Paksoy, S, 2019. "Türkiye’nin İklim Aksiyonunun Bugünkü Durumu" Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 28: 155-169
Şahin ve Önder, 2021. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, Yıl: 9, Sayı: 112, Ocak 2021, s.194-216, Ankara
Taşdan, F., (2009), “Kyoto Protokolü Finansal Destek Mekanizmaları Çerçevesinde Türkiye’de Gönüllü Salım Ticareti”, 1. Ulusal Enerji Verimliliği Forumu, İstanbul.
Tuğaç, Ç., 2014., İklim Güvenliği Açısından Su Kaynaklarının Yönetimi, Çağdaş Yerel Yönetimler, Cilt 23 Sayı 3 Temmuz 2014, s. 1-30.
UNFCCC, Kyoto Protocol Reference Manual, 2008., https://unfccc.int/resource/docs/publications/08_unfccc_kp_ref_manual.pdf
Yaşama Dair Vakıf – Ya Da, 2015., Türkiye’de Sivil Toplumun Gelişimi ve Sivil Toplum Kamu İşbirliğinin Güçlendirilmesı Projesi, Verilerle Sivil Toplum Kuruluşları, İstanbul.
Yıldırım, U., Budak S., 2005., Son gelişmeler Işığında Avrupa Birliği Çevre Politikasında Değişimler ve Türkiye’nin Politik Yaklaşımı, Avrupa Araştırmaları Dergisi, Cilt 13, Sayı 12, 2005, s.197-199.
Publicado
Como Citar
Edição
Seção
Licença
Este trabalho está licenciado sob uma licença Creative Commons Attribution 4.0 International License.